Ukończył studia na Wydziale Matematyki-Fizyki-Chemii Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej (UMCS) w Lublinie.  W 1986 otrzymał tytuł doktora na Wydziale Technologii Chemicznej Słowackiego Uniwersytetu Technicznego w Bratysławie, Czechosłowacji. W 1992 uzyskał tytuł doktora habilitowanego a w 1994 został profesorem UMK. W 1999 otrzymał tytuł profesora chemii. Od ukończenia studiów był asystentem w Zakładzie Chemii Fizycznej UMCS w Lublinie. Następnie, aż do 1994 roku pracował w Zakładzie Fizyki Chemicznej i Fizyczno-Chemicznych Metod Rozdzielania. Od 1994 roku zaczął organizować grupę badawczą na Wydziale Chemii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika (UMK)
i został kierownikiem Zakładu Chemii Środowiska i Ekoanalityki, który w 2006 roku przekształcony został w Katedrę Chemii Środowiska i Bioanalityki. Do chwili obecnej piastuje to stanowisko. Od 2010 jest również kierownikiem Centrum Edukacyjno – Badawczego Metod Separacyjnych i Bioanalitycznych BioSep, w ramach Interdyscyplinarnego Centrum Nowoczesnych Technologii.

Prof. Buszewski był stypendystą Fundacji Alexandra Humboldta i przebywał na stażu na Uniwersytecie w Tübingen (Niemcy) oraz profesorem wizytującym na kilku uniwersytetach w: USA, Japonii, UK, Republice Południowej Afryki, Holandii, Austrii, Chinach, na Tajwanie jak również na wielu innych uniwersytetach w Europie. Jest autorem lub współautorem 15 książek, licznych patentów i ponad 600 artykułów naukowych. Jest członkiem rad wydawniczych 26 krajowych i zagranicznych czasopism naukowych z zakresu chemii analitycznej oraz fizykochemii powierzchni i technik separacyjnych. Należy do grona najczęściej cytowanych chemików w Polsce (ponad 12 000 cytowań) (h = 51). Profesor Buszewski był prezesem Polskiego Towarzystwa Chemicznego (PTChem) (2010-2016) oraz European Society for Separation Science (EuSSS). Obecnie jest prezesem Central European Group for Separation Sciences (CEGSS), przewodniczącym Komitetu Chemii Analitycznej PAN oraz członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk. Prof. B. Buszewski był laureatem licznych nagród i wyróżnień zarówno krajowych jak i zagranicznych organizacji i promotorem 35 doktorantów, z których 17 uzyskało stopień doktora habilitowanego. W październiku 2007 został wyróżniony przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej w ramach programu Mistrz (tzw. subsydium profesorskie). Otrzymał również Nagrodę Naukową Premiera RP w roku 2009. W roku 2011 wyróżniony nagrodą Złote Karety 2010 dziennika „Nowości” oraz Złotą Odznaką Naczelnej Organizacji Technicznej. W 2013 roku został pełnomocnikiem Marszałka Woj. Kujawsko-Pomorskiego ds. rozwoju nauki, badań i wdrożeń oraz innowacyjności zarządu województwa kujawsko-pomorskiego w ramach Kujawsko-Pomorskiej Agencji Innowacyjności. Ponadto, w roku 2011 został uhonorowany tytułem Profesora Honorowego Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu W 2013 roku otrzymał tytuł doctora honoris causa Uniwersytetu Św. Cyryla i Metodego w Trnavie (Słowacja), w 2018 Wojskowej Akademii Technicznej im. J. Dąbrowskiego w Warszawie oraz Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, natomiast w 2019 r. Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego            w Olsztynie oraz nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2013 i 2020 r.). W 2014 roku otrzymał Nagrodę Naukowa im. M. Skłodowskiej-Curie Polskiej Akademii Nauk. W 2015 otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Polonia Restituta, oraz brązowy Medal Janusza Sokołowskiego De Chemia Gedanensi Bene Meritum, natomiast w 2017 r. Medal Societas Humboldtiana Polonorum, Medal Societatea De Chimie in Republica Moldov oraz honorowy Medal University of Pardubice.

Główne zainteresowania naukowe: analiza środowiskowa i biomedyczna, chromatografia i techniki pokrewne (HPLC, SPE, GC, CZE, adsorpcja, przygotowanie próbek), spektroskopia, utylizacja odpadów i ścieków, chemometria.

• Teoria i praktyka w chromatografii i technikach pokrewnych (techniki elektromigracyjne). Miniaturyzacja. Metody syntezy i charakteryzowania nowych typów wypełnień i kolumn, chemiczna modyfikacja powierzchni, fazy stacjonarne, chromatografia gazowa (GC), wysokosprawna chromatografia cieczowa (HPLC), strefowa elektroforeza kapilarna (CZE), techniki przygotowania próbek m.in. na drodze izolowania i wzbogacania z różnych matryc biologicznych (adsorpcja-desorpcja, ekstrakcja: ciecz-ciecz, ciecz-ciało stałe, w stanie nadkrytycznym, technika mikrofal, filtracja, wzbogacanie membranowe).
• Analityka i monitoring chemiczny i biologiczny, jakościowe i ilościowe oznaczanie substancji toksycznych i ksenobiotyków organicznych i nieorganicznych w różnych matrycach. Biomarkery i techniki wczesnego wykrywania chorób nowotworowych.  Biokumulacja i specjacja. Nanokompozyty. Analityka: produktów żywnościowych, farmaceutyczna, medyczna-kliniczna, biochemiczna, proteomika i metabolomika z wykorzystaniem najnowszych technik instrumentalnych w warunkach stacjonarnych i terenowych.
• Utylizacja i neutralizacja odpadów przemysłowych, komunalnych i rolnych z wykorzystaniem procesów biotechnologicznych. Biogaz. Przyrodnicze zagospodarowanie osadów ściekowych – kompozycje kompostowe. Ocena zagrożenia zanieczyszczeń toksycznych i uciążliwych (emisja i imisja) na elementy ekosystemu.
• Metody komputerowe w analityce. Chemometria. Modelowanie molekularne.

Notatka o projekcie

Głównym przedmiotem badań w projekcie pt: „Zaawansowane biokompozyty dla gospodarki jutra BIOG-NET” będzie zastosowanie mikroorganizmów do poszukiwania nowatorskich rozwiązań w nowoczesnych technologiach, zwłaszcza w projektowaniu i wytwarzaniu nowych, mieszanych nanokompozytowych, porowatych materiałów (typu metal-białko). Uzyskane wyniki przeprowadzonych badań pozwolą na zrozumienie mechanizmów i procesów biologicznej syntezy materii nieorganicznej przez wybrane mikroorganizmy oraz dalszego rozwoju nowych sposobów biosyntezy nanokompozytowych materiałów w przyjaznych dla środowiska warunkach.

Projekt pt: ,,Rośliny uprawne oraz produkty naturalne jako źródła substancji biologicznie aktywnych przeznaczonych do produkcji preparatów kosmetycznych, farmaceutycznych i suplementów diety (akronim: PLANTARUM)” dotyczy w głównej mierze trzech strategicznych obszarów problemowych: 1) pozyskania substancji biologicznie aktywnych z rodzimych roślin uprawnych z przeznaczeniem do produkcji żywności i suplementów diet oraz

2) nowej generacji preparatów kosmetycznych, farmaceutycznych i chemii gospodarczej na bazie pozyskanych z roślin surowców biologicznie aktywnych

3) zagospodarowanie odpadów surowców roślinnych w bioenergetyce i przemyśle paszowym.