Innowacyjne opatrunki aktywne biologicznie

Wszechstronne spojrzenie na proces leczenia ran trudno gojących się otwiera nowe możliwości w medycynie regeneracyjnej.

Grupa naukowców pod kierownictwem prof. dr hab. inż. Beaty Kolesińskiej opracowuje nowe, wieloskładnikowe materiały opatrunkowe pozwalające na holistyczne zaopatrywanie trudno gojących się ran, w szczególności zespołu stopy cukrzycowej. Dzięki oddziaływaniu na wszystkich etapach procesu gojenia rany tj. hemostazy, proliferacji, regeneracji oraz waskularyzacji, możliwa będzie całkowita regeneracja ubytków.

Wyselekcjonowane peptydy o kluczowym znaczeniu w procesie regeneracji tkanki zostaną osadzone na podłożu polisacharydowym. Wstępne wyniki badań potwierdzają, że obecne w żywych tkankach enzymy proteolityczne warunkują uwalnianie peptydów w sposób selektywny. Te peptydy z kolei będą stymulowały poszczególne procesy regeneracji właściwe dla danego etapu gojenia rany- wyjaśnia prof. Kolesińska.

Zastosowanie peptydów w roli składników aktywnych jest przede wszystkim ekonomiczniejsze niż całych białek. Poza tym, w przeciwieństwie do białek będących antygenami, peptydy nie mają działania immunogennego. Eliminujemy w ten sposób aktywację układu immunologicznego i powstanie stanu zapalnego, natomiast efekt biologiczny całego białka możemy uzyskać dzięki zastosowaniu kilku odpowiednio dobranych peptydów- uzupełnia.

Alginian, jeden ze składników bazowej matrycy polisacharydowej, gwarantuje zachowanie odpowiedniej wilgotności rany, niezbędnej do prawidłowego przebiegu procesu regeneracji. Ponadto jest całkowicie biodegradowalny, dzięki czemu możliwym staje się nakładanie kolejnych opatrunków na ranę bez konieczności usunięcia wcześniej zaaplikowanych plastrów. W ten sposób również ryzyko powstawania niepożądanych uszkodzeń i nadkażeń rany przy zmianie opatrunków zostanie wyeliminowane.

Projekt pt.: „Innowacyjne materiały hybrydowe użyteczne w wytwarzaniu opatrunków do leczenia stopy cukrzycowej” jest finansowany przez Narodowe Centrum Nauki w ramach programu OPUS 16, a realizowany przez Konsorcjum Politechniki Łódzkiej jako Lidera, Uniwersytetu Medycznego w Łodzi oraz Sieci Badawczej Łukasiewicz – Instytutu Włókiennictwa.